Spawanie metodą MIG – w  metodzie MIG łuk elektryczny jarzy się między spawanym materiałem a elektrodą w postaci drutu. Łuk i jeziorko ciekłego metalu są chronione strumieniem gazu obojętnego lub aktywnego. Metoda nadaje się do spawania większości materiałów w zależności od zastosowanych drutów elektrodowych.

Spawanie metodą TIG – metoda spawania nietopliwą elektrodą wolframową w osłonie gazów obojętnych takich jak argon, hel lub mieszanki argonu i helu. Łuk jarzy się pomiędzy elektrodą wykonaną z  wolframu (zielona) lub wolframu z dodatkami
a spawanym materiałem. W większości przypadków elektroda wolframowa (palnik TIG) jest dołączana do ujemnego bieguna (minusa), a zacisk „masy” do dodatniego bieguna (plusa) spawarki. Powoduje to wydzielanie większej ilości ciepła w  miejscu powstawania spoiny, a nie w elektrodzie (elektrony przepływają od minusa do plusa).

Połączenia wgrzewane należy rozumieć jako łączenie metali przez miejscowe dociskanie łączonych elementów przy jednoczesnym podgrzewaniu wystarczającym
do doprowadzenia łączonych metali do stanu plastyczności.

Połączenia wtłaczane uzyskuje się poprzez wtłoczenie czopa do otworu oprawy
lub nasadzenie oprawy na czop, wtłaczanie odbywa się przy użyciu praski ręcznej.